Ze zijn weg. Ze zijn de deur uit! Waar zijn de slingers? Na een dikke 5 maanden zijn de kinderen weer naar school. Dat klinkt onaardig he. En ik hoor de criticasters, de oudermaffia alweer zeggen: ‘Je hebt toch zelf voor kinderen gekozen?’ Klopt en ik ben dol op ze, maar ik kan ze ook achter het behang plakken. Je krijgt namelijk geen kinderen om ze 24 uur per dag bij je te hebben. Ze moeten hun eigen leven leiden, hun eigen dingen doen en niet de hele dag bij mij op schoot zitten. Ook niet heel erg gezond voor ze, lijkt me. Dus ik ben blij dat ze dat weer kunnen doen. Ik ben nog blijer dat ik ook weer mijn ding kan doen.
Ups en downs
We hebben onze ups en downs gehad. Toen mijn dochter huilend om half tien ‘s ochtends naar beneden kwam bijvoorbeeld met de tekst: ‘Titanic is zoooo zielliggg’. Op de vraag waarom ze Titanic keek terwijl ze toch ‘op school zou moeten zitten’ zei ze doodleuk: ‘Ik heb gym. Dat ga ik toch echt niet doen mam’. Ik kon er smakelijk om lachen en kon haar geen ongelijk geven. Ook om alle houdingen die ze hebben ingenomen op hun bed met hun laptop. Het zou een expositie waard zijn. Ze stonden nog net niet op hun kop.
Ook was het bijzonder om collega’s en relaties als ‘ouder’ te zien op de Zoom. Het zakelijke werd persoonlijker. Poezen en kinderen kwamen regelmatig door het beeld heen lopen. Je zag huiskamers en hoorde ouders reageren op hun kinderen; ‘Ik zit nog in een zoom. Ik kom je zo helpen met je huiswerk. Nee, je mag de hond niet slaan. Nee, ook niet aan zijn staart trekken.’ Het hoogtepunt blijft voor mij het kind op de achtergrond wat heel hard riep; ‘Ik ben klaaarrrr. Wil jij mijn billen afvegen?’
Nu mijn man nog de deur uit!
Ook kan ik inmiddels de stemmen van de collega’s van mijn man uit elkaar halen. Heb ik mij geirriteerd aan zijn harde stem en het feit dat hij mijn werkplek heeft toe geeigend. Of het moment dat hij dacht even een smoothie te kunnen maken terwijl ik ernaast zat in een zoom. Ik heb mijn heil dus gezocht voor de Zoom-meetings naar mijn bed. De enige plek in huis waar ik rustig kan zitten, ook al ziet het er niet zo netjes uit, het zit wel lekker.
Inmiddels mag ik zo af en toe de deur uit. Vorige week weer voor het eerst een afspraak op anderhalve meter met 10 personen. Personen die ik de afgelopen maanden heb leren kennen op Zoom, wat je toch een beetje kan vergelijken met de openingsscene van de Muppetshow. Dit was leuker en beter.
Werken en zorgen in tijden van corona, het heeft ons veel gekost, maar ook opgeleverd. Het is nu al een gekke tijd om op terug te kijken. Wie gaat ons zeggen wat er komen gaat. Voor nu ben ik blij dat mijn kinderen weer naar school gaan. Nu mijn man nog de deur uit!
Marjet
Voor Werkende Ouders
Marjet Winsemius is directeur van Stichting Voor Werkende Ouders. Wij pleiten voor de juiste voorwaarden om werk, gezin en zorg te combineren. Wij denken namelijk dat het makkelijker kan. Wij lobbyen en ondersteunen ouders bijvoorbeeld met tips en trics om het makkelijker te maken. Loop jij ergens tegenaan? Heb je ideeen voor ons? Mail ons dan!
